DE EERSTE RIT

Bloesem in het waterwingebied

De eerste rit van het seizoen zit er weer op. Gistermiddag zijn we met een groepje van 4 man voor het eerst weer op pad gegaan. Het was prachtig weer, dus was het jammer dat de andere 4 niet mee konden. Maar ziekte en vakantie hebben meer zeggenschap dan ik hè? Enfin, wij zijn met ons vieren eerst naar het waterwingebied gereden. Daar is het altijd mooi. We hebben genoten van het ontluikend groen, de bloesem en het fluiten van alle vogels want we hebben in een zeer rustig tempo het gebied in zijn volle lengte doorkruist. Als je namelijk met een snelheid van rond de 5 kilometer per uur rijdt zie en hoor je veel meer dan bij een hogere snelheid. En we hoefden geen trein te halen.

Bloeidaal

Ik zie zo vaak scootmobielrijders die met hoge snelheden overal langs crossen, ook in het bos of de polder. Zulke mensen missen zoveel. Ook wij hebben heus wel harder gereden hoor, maar alleen op de minder leuke stukken van de route. Zoals het stukje langs de drukke ringweg waar het verkeer luid langs je raast.  Maar zodra we dat achter de rug hadden zijn we weer in wandeltempo door natuurgebied Bloeidaal gereden. Wat is het daar toch mooi met de afwisseling van dichte begroeiing en open ruimtes. Omdat er maar één voor ons berijdbaar pad is daar, moesten we aan het eind op onze schreden terugkeren. Weer aangekomen op de Hessenweg hebben we het erf van landwinkel de Kopermolen opgezocht voor een pauze.

Selfservice in de stal

Het was goed toeven daar: de zon scheen uitbundig, de wind kon er niet bij, de cappuccino was heerlijk en de mensen waren vriendelijk. Wat wil een mens nog meer? In de stal hoorden we nog een geluid dat we niet zo snel konden thuis brengen. Toen we gingen kijken bleek het een koe te zijn die zichzelf trakteerde op een was- en schoekbeurt bij een grote gele borstel. Het ding leek voor mij erg op een borstel uit een wasstraat voor auto's. De koe genoot zichtbaar van de extra service in haar stal. Na onze koffie- en kletspauze (Tja, dat krijg je als je op stap bent met 3 dames.) zijn we overgestoken naar natuurgebied de Schammer. Daar hebben we onder andere diverse kieviten kunnen bewonderen, omdat ze erg dichtbij zaten. En we hebben zelfs een torenvalkje gezien.



Om niet door de hele terugweg door de drukke stad te rijden hebben we een kleine omweg gemaakt langs de Heiligenbergerbeek en door park Randenbroek. En toen was het echt tijd om afscheid te nemen van de rust in het groen. Gelukkig was het resterende stuk door de stad niet lang meer. We kunnen weer terugkijken op een heel leuke tocht door onze mooie omgeving.

Bij de landwinkel is het goed toeven

FOTO'S en een FILMPJE RIT SOEST

EEN RIT NAAR SOEST

Woensdag 10 oktober. 
Vanmiddag hebben we dankbaar gebruik gemaakt van het fraaie nazomerweer. We zijn eerst over het Bernard de Rooijpad langs de Eem naar de kerkebuurt van Soest gereden, altijd de moeite waard. Daar hebben we het Kerkpad genomen, een van de mooiste straatjes van oud Soest. Vervolgens een stukje weer terug, maar nu langs de drukke Steenhofstraat, Middelwijkstraat, Kerkstraat en Torenstraat. 

Dat laatste klinkt als een enorm lang traject, maar dat komt omdat die ene hoofdweg door Soest wel 7 namen heeft. In werkelijkheid konden we al snel bij de Veldweg de Eng op om even te kijken bij molen de Windhond, de replica van de oude Soester molen. Wat hebben de vrijwilligers daar toch een mooie werkende molen gebouwd.  Vanaf de Windhond was het nog maar kort rijden naar winkelcentrum Soest-Zuid, waar we koffie hebben gedronken. Uitstekende koffie zelfs, was de onverdeelde mening van de groep. Aardige en behulpzame mensen ook overigens bij Vlaai en Zo. De eigenaar wilde een foto maken van ons, omdat hij het zo'n leuk gezicht vond. Bij wijze van grap eisten wij dat er of een foto in de krant moest komen ofwel dat we afdrukken per e-mail zouden ontvangen.

De man gaf gekscherend te kennen dat de Soester Courant nou niet echt een wereldkrant is en dat ze niets anders hebben in Soest. Maar na een minuut of tien kwam hij aanzetten met een heuse afdruk van de foto voor ons. Reuze leuk gebaar. Mede daardoor zijn we in opperbeste stemming richting het openluchttheater gereden, alwaar we het fietspad door de Korte Duinen hebben gekozen. Via de vele steile hellingen en afdalingen van de Maarschalkersteeg kwamen we in het Monnikenbos. Aansluitend hebben we bos Birkhoven doorkruist. Na al dat  mooie bos moesten we helaas weer door de drukte van de stad terug naar huis. Maar dat mocht de pret niet drukken, want we kunnen terugkijken op een mooie afwisselende tocht met heerlijk weer.



Ik wil als laatste nog iets zeggen tegen Thea: ik heb je vanmiddag wel meteen een flinke vuurdoop bezorgd hè? Maar ik kan niet anders zeggen dan dat je je kranig hebt geweerd. Petje af.
En tegen Ans zeg ik: jammer dat je niet mee kon. Beterschap. Misschien hebben we in november ook nog mooi weer en kun je dan weer mee.

Groetjes,
Paul

P.S.: de overige foto's plaats ik nog in een apart bericht.

NOG EEN KEER KINDERBOERDERIJ

De pauze bij de Vossenheuvel. Blikje fris met toffee.

Een week na de rit naar de kinderboerderij met de groep van Puntenburg hebben we dezelfde tocht gemaakt met het kleine groepje van de "Facebook rijders". Ik noem de groep zo in gedachten, omdat de leden zich aangemeld hadden via Facebook. Normaal zijn we met zijn vijven, maar er was één zieke. Jammer dat je niet mee kon Janny; beterschap. Goed, we zijn dus met twee mannen en twee vrouwen gaan rijden. Mooi in evenwicht. Ik zal niet weer de route beschrijven; dat zou de lezers maar vervelen. Ik kan wel vermelden dat we beter weer hadden dan ik verwacht had. Het waaide een beetje en het was beduidend frisser dan vorige week, maar al met al hebben we veel zon gehad. En bij momenten was het zonnetje toch nog aardig warm. De sfeer was goed; we hebben veel gekletst en gelachen. We kunnen weer terugkijken op een geslaagde middag.

Ida bij het uitkijkpunt in de Schammer.

Wim en Ida lezen elk stukje tekst van het informatiebord.

Hetgeen Marijke tijd verschaft om een sigaret op te steken.

FOTO'S RIT KINDERBOERDERIJ

WE ZIJN DE STAD NIET UIT GEWEEST

Woensdag 19 september. Het is mooi zonnig weer, rond de 21 graden en af en toe wat wind. Prima ingrediënten voor een rit met onze scootmobielclub. We verzamelden zoals gewoonlijk voor Puntenburg, ons wooncomplex. Omdat er twee hadden afgezegd waren we dit keer met 7 man/vrouw. De rit ging naar diverse parken in en om Amersfoort.

We zijn eerst via de Kleine Koppel, de Smalle Brug en de Grote Spui naar Plantsoen Noord  en Oost gereden. Het eerste stukje is best leuk, maar pas na de Coninkstraat wordt het echt mooi. Het Plantsoen wordt vanaf daar geflankeerd door de oude stadsmuur en er is volop groen van onder andere prachtige kastanjebomen. Natuurlijk hebben we Monnikendam  met het uitzicht op de tuinen van de Zuidsingel aangedaan.

Daarna hebben we park Randenbroek met een bezoek vereerd. Het park ziet er in elk seizoen mooi uit. Jammer dat het landhuis er niet op zijn fraaist uitzag door een verbouwing die gaande was. Na Randenbroek was het natuurgebiedje langs de Heiligenbergerbeek aan de beurt. Wat is het daar toch mooi opgeknapt na de sluiting van het Elisabeth Ziekenhuis; een lust voor het oog.

Aan het eind van het fietspad kwamen we bij kinderboerderij de Vossenheuvel, alwaar we een koffiepauze ingelast hebben. Op het eenvoudige terrasje was het gezellig druk met opa's,oma's, vaders en moeders waarvan de (klein)kinderen aan het spelen waren elders op het terrein. Ook liepen er wat kippen, een pauw met kuiken en een parelhoen rond. En ook niet onbelangrijk: volgens de dames was de koffie erg lekker. Na de koffie hebben we even in de stal gekeken bij de biggetjes die lagen te slapen en bij de marmotten die net een pedicure ondergingen.

Na de pauze zijn we de Driftakkerweg opgegaan, waar we op diverse plekken hop zagen staan aan de kant van de weg. Hop is een plant waarvan de bloemen gebruikt worden bij de bereiding van bier. De Driftakkerweg voerde ons naar natuurgebied de Schammer. Daar hebben we genoten van het prachtige  uitzicht en van de stilte. Stilte is een verademing na al het lawaai van de stad dat we doorgaans horen. Nadat we het gebied doorkruist hadden moesten we toch weer huiswaarts door het geraas van het verkeer. Maar we kunnen terugkijken op een leuke middagvullende tocht door mooie plantsoenen, parken en natuurgebieden. We hebben veel planten en bomen gezien en zelfs beestjes. En het grappige is dat de hele rit slechts 13 kilometer lang was en dat we de stad nauwelijks uit zijn geweest.